На сучасны момант канец дня, сонца палае як ярка-чырвоны шар на небе, а лілавыя воблакі малююць пяшчотныя малюнкі. Асалоджваючыся гэтым відам, я бачу, як сонца плаўно садзіцца за лес, а зажураныя дрэвы адбіваюць адбіцці ягонага сярэбранага сьцягу на сваіх карнях. Гэта нейкі неймаверна магутны і вялікі кіраўніцтва, што адразу жадацца ўцягнуць у сябе і задумацца пра незводніцкі хуткую вучорачную красу прыроды.