У лесе жыла ведзьма, якая магла ўсе абіраць. Яна мела чаробную палочку, з якой магла зьмяніць любую рэч. Аднаго дня ведзьма зрабіла так, што ўсе дрэвы сталі крышычкамі да неба. Ліс стаў надзейным хатнікам для жывёл. Але ведзьма не зупынялася на гэтым – яна зрабіла так, што рака пачала плыць ўверх. Такім чынам, вода паўсядзьмі зьмяціла свой шлях, і людзі не маглі больш піць з ёе. Тады храбралісьць пайшла на дапамогу. Малады ваяк абяднаў пячору, вышэй як вышчэ змагіста ведзьмы. Але ведзьма згадала, што ён недаўна пераставяў яе ў сычынскага кроля. Яна хацела пакараць яго, але ваяк быў смелы і не злякаўся. Ён забраў палочку ў ведзьмы і вернуў усё на свае месцы. Цім паўсюднаціў ваяка і велічны дух народа. А ведзьма пакінула лес і ніколі не вярталацца туды.