У вершы "Радзіма" Алесь Разанаў апісвае ўзаемаадносіны з роднай зямлёй, якая для яго мае вялікую значэнне. Ён лічыць сябе звязаным зі сваёй радзімай не толькі фізічна, але і духоўна. Здымакі характарызуе радзіму як тую, што не пакідае яго ні ў весялосці, ні ў скрусе.

У вершы паказаныя абразы радзімы, такія як яна высвечваецца бяздонным дном і вяночыцца туманам і бабіным звіном. Гэтае лірычнае апісанне стварае асаблівую магічную аўра, якая ўзмацняе адчуццішчы душэўнага звязу з радзімай.

Аўтар дасць уяўленне аб радзіме як прысутнай заўсёды, якая карыцься ў спагадах і пачуццях чалавека. Ён стварае асаблівы абраз радзімы, якая з'яўляецца для яго непаспяховай музай, з якой заўсёды празуе ў розных сцягах жыцця.

У гэтым вершы Разанаў выказвае сваё сапраўднае пачуццё прыналежнасці да сваёй радзіме і патрабаванне аднайсці сваё месца ў свеце, дзе радзіма адыгрывае важную ролю.