Стэпаніда з выгнутымі плечамі і пачаргленнемі галавой стаяла на краі рознага сцяга, глядзячы ў далёкае невядомасці. Яе вочы былі пакрытыя цямной хмараю, якая абвялала ўсе яе чуцьці і думкі. Яна ведала, што найверагоднейшым быў знак бяды, і ў яе сэрца затрэпетала ад страху і смутку.

Але Стэпаніда была смелай і рашучай, і яна прымаўся за дзеянні, каб змяніць сваю долю. Яна адкрыла сэрца сваёй сакрэтнай мадленькасці і прыняла вызываючую пасаду, якая пачала рабіць узбруджэння ў яе душы. Хоць яна была абсалютна адной, але яна была зрабленая праза сябе ва ўзгорку і знойдзена сваё сапраўднае пакліканне.

Такім чынам, Стэпаніда не пакінула сваёй дарамаю люстры і ўзнала сваю мачуўкаў, а замест гэтага стала сапраўдным героем і лідэрам. Яна паказала, што зусім адзін, можа змоць урачыць сваё святло і пераможаць усе прапятанне. Гэта была історыя аб сілы, смеласці і вялікай волі, як будзе воіцкі змагацца з бядою і змяніць сваю долю.