Андрэй Беларэцкі — адзін з цэнтральных персонажаў аповесці Васіля Быкава "Дзікае паляванне караля Стаха". Яго вобраз ўяўляе сабой складанае спалучэнне розных якасцей і асаблівасцей, якія адлюстроўваюць матэрыю чалавечай існасці, а таксама тэматыку вайны, чалавечай мужнасці і маральных выбараў.

Андрэй — чалавек, які жыве ў час, калі лёсы людзей вырашаюцца пад націскам жорсткіх абставін. Яго гісторыя пачынаецца з простага жыцця, якое пераплецена з трагічнымі падзеямі вайны. Ён паказвае, што з’яўляўся не просто палявым сябрам, а чалавекам, гета змагаецца з унутранымі дэманамі і страхамі. Апосядзіся, ён не глядзіць глыбока ў сваё мінулае, адмаўляючыся ад сумненняў, якія мучаць яго, што сведчыць пра яго мужнасць і цэласнасць.

Спачатку ў Андрэя можна заўважыць пэўны наіўны патрыятызм, але з часам ён сутыкаецца з рэальнасцю, якая ставіць пад сумнеў яго каштоўнасці. Восеньскі лес, дзе адбываюцца падзеі, становіцца не толькі фонам, але і мае сімвалічнае значэнне: ён нагадвае пра дрантлівасць жыцця і немагчымасць уцячы ад мінулага.

Андрэй Беларэцкі — гэта вобраз чалавека, які не толькі змагаецца за выжыванне, але і адстойвае свае прынцыпы, нават калі яны ставяцца пад пагрозу. Яго рашэнні і ўчынкі паказваюць, што ў цяжкіх умовах можна знайсці сілу не толькі для фізічнай барацьбы, але і для маральнага выбару. Напрыканцы твора Андрэй становіцца сімвалам чалавечай гартованасці і надзеі, што ў свеце, які перапоўнены гнюсцю, усё ж застаецца месца для дабрачыннасці і высокіх ідэалаў.

У цэлым, Андрэй Беларэцкі — гэта не просты герой, а складаная асоба, якая ўвасабляе ў сабе сутнасць чалавечага існавання ва ўсіх яго адценнях, што і робіць яго вобраз сапраўдным і паўнавартасным у беларускай літаратуры.