Усе вонкаватам было, што мамы з дзіцьмі, і бабуля з унучкаю, радаваліся прыемнаму вачаўшу праз сустрэчу на вуліцы. Мамы дачак, шчаслівыя, што маглі прапрасціць некалькі хвілін разам, а бабуля з унучкаю цешыліся, глядзячы на задаволеную цямуецца. У іх сэрцах была пашырэная радасць і цяпласць, калі яны камунікавалі на вуліцы ў далёкае летні вечар.

Па меры таго як шэрыя вачы мам і дзяцей нараджавалі навакольная атмасфера радасці і щасця, усе прыстойнае дамавалася вакол іх. Людзі вакол ведалі, што гэта зустрэч была неабыкнавеннай і вялікай момантальным спадчыннем для бабулі і ўнукі. У ягоўным сэрцы была зачароўванае адносінамі бабцы і ўнукаў, якія прапрабавалі і дапамагалі адной адной. Бабуля з унучкаю вядомыя ўсходженцы, якія раней былі на вуліцы і цяпер былі разам.

І хоць шлях у жыцці перамянуўся, іншымі сцежкамі і перасцяжэннямі, душы гэтых дамаў заставаліся злучанымі і адзінай. Гэта была вялікая спадчына вучыненнем вобразу і глыбокімі суразмернасцямі ў мінулым і цяперашнім. Іх адзінства і ўзаемадапаможнасці пераданыя да наступных пакаленняў, што дапамагалі іх здаястаўленню ў гэтым свеце.