Верш "А мову лндзь не затаптали" Пимена Панчанкі адлюстроўвае тэму ахвяравання і захавання моўнай культуры і ідэнтычнасці. Аўтар паказвае сілу мовы і яе значэнне для народа. Цэнтральная думка верша - мова не можа быць прададзеная або знішчаная, яна жыве ў саміх людзях і выклікае глыбокія адчуванні.

У вершы вымяраюцца мастацкія сродкі, якія дапамагаюць узмацніць выразнасць тэмы і дакладнасць адлюстравання пачуццяў. Гэта можа быць выкарыстанне алюзій, метафар, парадаксаў і сімвалаў. Старадушныя мары, сінія векі, родны шум іяснаў - усе гэтыя вобразы дапамагаюць стварыць асноўныя пачуцці і настроеныя верша.

Загалом, "А мову лндзь не затаптали" - гэта верш, які адлюстроўвае значэнне мовы ў жыцці народа і заклікае ахаваць і пахаваць яе ад прадазі. Аўтар з дапамогай выразных мастацкіх средстваў прымушае нас задумацца над гэтай тэмай і ўспампоўваць важнасць нацыянальнай мовы і культуры.